ଭୁଲି ପାରୁନି ବୋଲି

ଶହେ ଚୁମାର ବେଭାର

ପଠେଇଛି ଫଗୁଣ ହାତରେ

ମେଘକୁ ଦେଇଛି ରାଣ

ଦି’ ଗରା ବାଡ଼ୁଅ ପାଣି

ବରଷିବ ତମ ଅଗଣାରେ ।।

ମନ ମେମୋରିରେ ନରଖିଲେ ନାଇଁ

ଫୋନ ମେମୋରିରେ ରଖ ।

ଚାଲାଖ ମାଙ୍କଡ ଭାବିବନି ଜମା

ହୃଦୟ ଦେଇଛି

କୁମ୍ଭୀର ପରିକା

କଲିଜା ମାଗିକି ଦେଖ ।।

ତମେ ଝର୍କା ସେ କଡ଼ର

ଗୋଲାପ

ମୁଁ ରାସ୍ତା କଡ଼ର

ବଣିକ

ମହୁଠୁ ମିଠା ଦୂର ସଂପର୍କ ।।

ଫୁଲ ଦୋକାନୀ ଜାଣିଛି

ମୁଁ କେତେ ଗୋଲାପ କିଣିଛି ।

ରାତିକୁ ପଚାର

କେତେ ନିଦ ଫେରେଇଛି,

ତମର କି ଅଜବ ଖିଆଲ

ମୁଁ ଏବେ କବିତା ଲେଖାଳୀରୁ

ଗୋଲାପ ଚାଷୀ ବନିଛି ।।

ରାଣ ଖାଉଛି

ଛଅ ମାସ ହେଲା ଧୋଇନି ମୁହଁ

ମନ ହୃଦୟ ସବୁ କୋମା ।

ଚିବୁକରେ ମୋର ଫୁଟାଇଦେଲ ଯେ

ପ୍ରଥମ ଚୁମାର ବୋମା ।।

ଏକୁଟିଆ ବର୍ଷାରେ ଭିଜିବନି

ମନତଳ ନିଆଁ ଧରିଯିବ

ଦମକଳ ବାଲାକୁ କିବା ବିଶ୍ୱାସ

ମନ ନିଆଁ ଲିଭଉ ଲିଭଉ

ଦେହ ବତୁରିବ

ଆଗୋ ପ୍ରିୟା ହୁସିଆର ଥିବ ।

କଂସେଇକୁ କୁହ

କଚ୍‍କଚ୍ କରି କାଟି ପକେଇବ

ମୋ କଲିଜା ।

ରାଣ ଖାଉଛି

ପ୍ରେମଠୁ ବରଂ ଭଲ

ତମ ବିରହର ସଜା ।।

ପ୍ରେମରେ ଜୀଇଁଛି

ପୁଣି ପ୍ରେମରେ ମରିଛି,

ପ୍ରେମକୁ ବୁଝିଛି ବୋଲି

କୁଞ୍ଜରୁ ଫେରିଲାବେଳେ

ନିସାର୍ଦ୍ଧରେ ବାଡ଼ିପଟ

ଦରଜା ଖୋଲିଛି ।।

କେତେ ଆଉ ଚାଟିଂ କରିବା

ଚାଲ ଗୋଟେ ଡେଟିଂରେ ଯିବା

ବିରହକୁ ବିରହର

ମଜା ଚଖେଇବା ।।

ରୋଜ୍ ମନେପଡ଼େ

ରୋଜୀ କଥା ଯେଣୁ

ଛାତିରେ ଲେଖୁଛି ନାଁ

ନଇଦାଢ଼େ ବସି

ନାଆ ସଜାଡ଼ୁଛି

ଆସିବୁ ତ ରୋଜୀ ଆ’ ।।

ଟିକେ ରୁହ;

କଥା ନହେଲେ ନାଇଁ

ଭଲ ଲାଗୁଛି–

ତୁମ ରାଗ ଚହଚହ ମୁହଁ ।।

ତମେ ଏବେ ଚୁଉପ୍ ଯେ

କିବା ମଉନି ପଥର

କଥାହେବା କିବା ପ୍ରୟୋଜନ

ମନରେ ମନରେ ତ

ଏତେ ଆପଣାର ।।

ଦିନଟିଏ ନ ପିନ୍ଧିଲେ ଧଳାସାର୍ଟ

କିଏ ଦେଖିବ ତମ

ରାଗ ଚହଚହ ମୁହଁ

ଏବେ ତ

ମୋ ଉପରେ ଘୋଡ଼ା ହେଇଛି

ଧଳା ଚାଦର

ତମେ କହିବା ପରଠୁ

ମୁଁ ତୁମର ନୁହଁ ।

ତମେଇଁ ତ ଶିଖେଇଥିଲ

ତମରି ପସନ୍ଦର ଧଳାସାର୍ଟ

ପିନ୍ଧିବାକୁ ସବୁଦିନ ।

ମତେ କି ଜଣାଥିଲା

ଦେହ ନୁହେଁ

ଲିଭେଇବାକୁ ମନରୁ ରଂଗ

ପ୍ରେମର ବାହାନା କରି

ଗଣୁଥିଲ ଦିନ ।।

ଯାଚିଲି ଉଷୁମ କମ୍ବଳର ଆବର୍ତ୍ତ

କହିଲ

ମୋତେ ନାହିଁ ଶୀତ |

କଥା ପଦକେ ଏଡ଼ିଦେଲ

ଉଷୁମ ଦେହର ସ୍ପର୍ଶ |

ପୁଣି ଯାଚିଲି

ବରଗଛ ତଳପରି ହେମାଳ

ଅଥଚ ମୁଲାୟମ କୋଳ

କହିଲ

ମୋ ଜୀବନରେ ଆସିବନି ଖରାବେଳ

ତେବେ କଅଣ

ତମ ଦେହ, ମନ, ହୃଦୟ

ସବୁ ଶୀତ ତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରୀତ ।।

ରାତି ଅଧ ସରିକି

ଆସିଲା ଶୀତ

ସେତେବେଳକୁ ମୋତେ

ନିଘୋଡ଼ ନିଦ ।

ଫିଙ୍ଗିଦେଲି ନେପାଳି କମ୍ବଳ

ଦେଖେ ତ, ସାରାଦେହ

ବିନ୍ଦି ବିନ୍ଦି ଝାଳ

ଦେହ, ହାତ କୋଉଠି ବି ନାହିଁ

ଫୁଣ୍ଟାଏ ବଳ

ଯେମିତି ଏଇଲାଗେ

ଛାଡ଼ି ଯାଇଛି ନିଶା

କାଲି ରାତିର ପିଇଥିବା ମଦ ।।

ରାତିରେ ଜମା ବୁଲିବୁନି

ଜହ୍ନ ଦେଖି ଦବ,

ଶ୍ରାବଣରେ ଜମା ଭିଜିବୁନି

ଥଣ୍ଡା ଧରିଯିବ ।

ଏ ଶ୍ରାବଣ ବି ଭାରି ସିଆଣିଆ

ଛାଇ ଆଲୁଅରେ

ଭିଜିବାକୁ ଦେହ ଖୋଜୁଥିବ ।।

ମୁଁ ଜାଣିଛି ତମେ

କେହି ନୁହଁ ମୋର

ତମେ ବି ଜାଣିଛ

କିଛି ନାହିଁ ସଂଜ୍ଞା

ଆମ ସଂପର୍କର ।

ଅମାନିଆ ମନ

ଅବୁଝା ଏ ଆଖି

ନିରୋଳାରେ ଖୋଜେ ବାରମ୍ବାର

ସବୁ ଯାହା ଦୋଷ ହୃଦୟର ।।

ନିଦ ଟିକେ ହାଲକା ନିଶାରେ

ସ୍ଵପ୍ନଟିକେ ବିନ୍ଦାସ ମନରେ

ରାତି ପାଇଁ ଆଖି ଖୋଜୁଥାଏ ।

ଏ ମନଟା ତା

ଏମିତି ମନୁଆ

ପାହିଦିଏ ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ

ଦରଦୀ ହୃଦୟ ଏଣୁ ମନର ଆଖିରେ

ଆଖିପାଇଁ ଆଖି ଖୋଜୁଥାଏ ।।

ଚେଇଁଥିବା ସ୍ବପ୍ନ କିଛି

ଦିନବେଳା ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳନ୍ତି

ମନଇଚ୍ଛା ନାଚିକୁଦି

ମୋ ସ୍ୱପ୍ନିଳ ଆଖିରେ ।

ସତରେ ନହେଲା ନାଇଁ

ସ୍ୱପ୍ନରେ ଆସୁଛି ବୋଲି

ଅସରନ୍ତି ଖୁସି

ଆଖିର ମନରେ ।।

ଚଡ଼ଚଡ଼ିକୁ ଜମା ଡରିବନି

ବର୍ଷା ବିଧୂର ନିରୋଳା ରାତିରେ ।

ଡରକୁଳା ଥରକୁ ଥର

ଦେଖୁଥବ ବିଜୁଳି ଆଖିରେ

କାଳେ କିଏ ଦେଖିନବ

ନିଶିଦ୍ଧ ଦୃଶ୍ୟ

ମାଟି ସହ ରମଣ କାଳରେ ।।

ତମକୁ ତମେ ଡାକବି ନା

ଆପଣ

ଆପଣରେ ସିନା ଦୂରତ୍ୱ

ବଢିବ

ତୁ ରେ ରହିଛି ନିଜ ପଣ ।

ପ୍ରେୟସୀ ଅଧରେ

ଶୀତର ପ୍ରକୋଷ

ବୈଶାଖ ଛୁଇଁଛି ଧରା

ଲିଭୁନ ଲିଭୁଣୁ ବିଛାଡ଼ି ପଡ଼ିଛି

ହୃଦୟଟା ଯାକ ଖରା ।।

ତମେ ଝିଅ

ଫୁଲଠୁଁ କଅଁଳ

ମୁଁ ପୁଅ

ଭଅଁରଠୁ ପାଗଳ

ଖୋଜୁଛି ତ’ ଖୋଜୁଛି

ଖୋଜ ପ୍ରେମକୁ ମୋର

ହୃଦୟୁ ତମର ।

ରୁନ୍ଧି ହେଇଯାଉଛି ମୋ ଛାତି

ଶୀତର ବାସ୍ନାରେ

ଶୀତ ପାଇଁ ଗୀତଟିଏ

ଭେଟି ଦେବି ବୋଲି

କଥା ଦେଲା ପରେ ।।

ତମେ କେତେ ଭଲଥିଲ;

ଦେଖାହେଲେ ଗପୁଥିଲ

କଥା ହେଲେ ହସୁଥଲ

ନଖ ଗାର କାଟୁଥିଲ

ପ୍ରେମ ଶବ୍ଦ କହୁଥିଲ ।

ଏବେ ହୁଅ ଚିଡ଼ଚିଡ଼

କଥାହେଲେ ବିଡ଼୍‍ବିଡ଼

ମୋ ରାଣ ଆସିବନି ଆମ ମେସ୍

ବଡ଼ପିଲା କରୁଛନ୍ତି ଗେସ୍,

କଥା କଥାକେ କହୁଛନ୍ତି-

ତମେ କାଳେ ମୋତେ କରୁଛ ଇମ୍ପ୍ରେସ୍ ।

ନଇ ପରି ନାରୀ

ନିଆଁ ପରି ଶୋଷ

ଅଛ କିଏ ପୁରୁଷ ପୁଙ୍ଗବ

ନାରୀ ଓଠେ ଭରିଦେବ

ପରିତୃପ୍ତ ହସ ।।

ବୈଶାଖ ଝାଞ୍ଜିରେ

ବୁଲି ବାହାରିଲେ

ଛତା ନେଇଯିବ

ବୈଶାଖ ତ ବିରହର ଋତୁ

ଆଉଟା ସୁନାର ବି ରଂଗ ଉଡ଼ିଯାଏ

ଦେହ, ମୁହଁ କଳା ପଡ଼ିଗଲେ

ଫଗୁଣକୁ କି ଜବାବ ଦବ ???

ନିଦ ମୋର ଆଖିରେ ଆଖିରେ

ସ୍ଵପ୍ନପାଇଁ ରାତି ଖୋଜୁଥାଏ

ରତିଲଗ୍ନା

ମଦାଳସୀ ରାତିଟିଏ ହୋଇ

ଅଂଗେ ଅଂଗେ ସ୍ଵପ୍ନ ବୋଳିଦିଏ ।।

ଆକଣ୍ଠ ଭରି ପିଇଛି ଯେତେ

ପ୍ରିୟା ମୋ ତମେ

ଅତୃପ୍ତା ମଧୁଶାଳା ।

ମଦିରାରେ କାହିଁ ମେଣ୍ଟିଛି ଶୋଷ ?

ସ୍ପଟିକ ସମ,

ନିରୁତା ପ୍ରେମର ସ୍ଵଚ୍ଛ ନୀରରେ

ଭରିଦିଅ ଆଞ୍ଜୁଳା ।।

ଫେରେଇ ଦେଲ ମୋ ଚିଠି

ମୋର ସବୁତକ ସ୍ମୃତି

ଭାବିଲନି ବୋଲି ନିଜର ।

ଆଜିଯାଏ ସାଇତିଛି

ତମ ଚିଠି

ତମ ମୁଦି

ଭାବିପାରୁନି ବୋଲି ପର ।।

ଭୁଲିଯିବାକୁ ପ୍ରତିଶୁତି ଦେଇ

ଭଲପାଉଥିଲେ ଆମେ

ଭୁଲିଯାଅ ବୋଲି କହିବା ଦିନୁ

ବେଶୀ ମନେପଡ଼ ତମେ ।।

କାଳେ କା’ ଲାଗିଯିବ ନଜର

କଳାଟିପା ପିନ୍ଧେଇଲି

ଟୁକୁଟୁକୁ ମନରେ ।

ନରମ ହୃଦୟକୁ

ବନେଇଲି ପଥର

କାଳେ କେବେ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ପ୍ରେମରେ ।।

ହଲପ କରୁଛି

ପ୍ରେମ ଜାମୁକୋଳି ଖାଇବିନି ଜମା

ହୃଦୟ ମୋ ମିଠା ହୋଇବ

ପ୍ରେମର ନାଆଁରେ

ନଈ ମଝିଟାରେ

କୁମ୍ଭୀର କଲିଜା ମାଗିବ ।।

ତରବାରୀ ସଜକର

କଲିଜା ହାଣିବ,

ପ୍ରେମରେ ନ ହେଲା ନାଇଁ

ବିରହରେ ମାରିବ ।।

ଥମ୍‍ଥମ୍ ମୁହଁ ତୋଳି ଧରିବାକୁ

ପାପୁଲି ବି ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼ୁଛି

ଅଭିମାନ କରନାହିଁ ପ୍ରିୟା

ପ୍ରେମରେ ମରିବି ବୋଲି

କଥା ମୁଁ ଦେଇଛି ।

ଆଇନାରେ ଥରେ ଦେଖ

ତମ କାନ୍ଦୁରା ମୁହଁ

ଫୁଲେଇ ପ୍ରେମିକା ମୋର

ଛାତିରୁ ଅତଡ଼ା ଖସେ

ଝରିଗଲେ ମୁକ୍ତ ବିନ୍ଦୁପରି

ତମ ଆଖି ଲୁହ ।।

ମୁଁ ଜାଣିଛି

କିଏ ସେ ମୋ ହୃଦୟ ହାଣିଛି

ପୁଲିସରେ ନାଲିସ କରିବି

ପ୍ରେମ ଆଇନରେ ଗୋଟେ

ଦଫା ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ।।

ମନ ଖୋଜୁଥିଲା

ମନପରି ମନ

ଆଖୁ ଖୋଜୁଥିଲା ସପନ

ଛାତିରେ ଛାତିଏ

ଆବେଗ ଭରି ମୁଁ

ତୁମକୁ ଦେଇଛି ମନ ।।

ଧଳା ସାର୍ଟ ପରି

ଖୋଜାପଡ଼େ ପ୍ରେମିକାର

ଫି’ ଦିନ ଇସ୍ତ୍ରୀକରା ମନ

ଯେଣୁ ପ୍ରେମିକା ବି’

ବଦଳାଏ ରଂଗ

ଇସ୍ କରି ଲାଗିଗଲେ

ତୋ’ ହାତରେ ରାକ୍ଷୀ

ଓ ଓଦା ଆଖି

ମୋର ଥରିଲା ହାତ

ଓ ଶୁଷ୍କ ଓଠ

ଏଇ ନିଶ୍ଚେ ଶେଷ ରାତି

ମୁହଁ ଖୋଲ ପ୍ରିୟତମା

ଶେଷଥର ‘ପ୍ରିୟତମ’ ଡାକି ।।

ଦାମିକିଆ ଖଟ, ଶେଯ, ତକିଆ

ତା’ସାଙ୍ଗେ ପୁଣି ବଟିକା

ସବୁ କିଣିଛି, ଆସିବ ବୋଲି

ବାରିକ ହାତରେ

ଗାଈଏ ଗୁଆ

ସାଞ୍ଚିପୁରୀ ଯୋଡ଼ ପଠେଇଛି ।।

ଚାଲ ଗୋଟେ

ପ୍ରବାଳ ଦ୍ୱୀପକୁ ଯିବା

ଶାମୁକା ନିଦରେ ଶୋଇ

ହୃଦୟ ବାଣ୍ଟିବା ।।

ଥାପିବ ବୋଲି କଅଁଳା ପାଦ

ଲକ୍ଷେ ଗୋଲାପର ପାଖୁଡ଼ା

ବିଞ୍ଚିଚି ତମରି ବାଟରେ

ମନର ଝରକା ଡେଇଁ

ଉଙ୍କି ମାରିବା ଦିନୁ

ଛାତି ବଖରାରେ ।।

ଠକ୍ ଠକ୍ ଥରୁଛି

ଥରିଥରି ଚୋଚଲା ହଉଚି,

ଫିଙ୍ଗିଦିଅ କମ୍ବଳ, ରେଜେଇ

କୁଙ୍କୁଡ଼ି କାଙ୍କୁଡ଼ି ହେଇ

ଶୀତଟିକେ ଘୋଡ଼ିହବ ବୋଲି

ଉଲଗ୍ନ ଦେହଟେ ଖୋଜୁଛି ।

କେତେ ଆଉ ନିରିଖେଇବି

ସ୍ମୃତିର ବାଲୁକା ସ୍ତୁପରୁ

ତମ ପାଦଚିହ୍ନ

ମଉନାବତୀ ପ୍ରିୟା ମୋର

ପାରୁଛ ଯଦି,

ଥାପିଦିଅ ଆଞ୍ଜୁଳାରେ

ତମ ପଦ୍ମଯୋଡ଼ି ପାଦ

ଭରିଯିବ ମନ ।।

ଖୋଲା ହସ

ମପା ଚୁପା କଥା

ଅସତର୍କେ ଗଢ଼ା ଯେତେ

ସତର୍କ ସଂପର୍କ

ପ୍ରେମିକା ତ’ ଧଳାସାର୍ଟ

କି କହିବା ମିତଣୀରେ

ଭୟଲାଗେ ଖୋଲିବାକୁ ହାର୍ଟ ।।

ଆଉ କେତେ ଦିନ

ବାପଘର ସୁନାଝିଅ ହେବ

ମଗୁଶୀର ବଇନା ନେଲାଣି

ତା’ ହାତରେ ବାଇନି କହିବ ।।

ଭୁଲ ବୁଝିବନି ଗୋ ପ୍ରିୟେ !

ସାରା ରାତି ଜହ୍ନ ସହ ଭାବ କରି

ନିଦ ସାଥେ କଟି ପକେଇଛି

ତମଠୁଁ ଦୂରେଇ ରହି

ଜହ୍ନରେ ପ୍ରିୟା ମୁଁ ତୁମ

ମୁହଁକୁ ଦେଖୁଛି ।।

ଲବଣୀ ପିତୁଳା ଗୋ

ଗୋଲାପୀ ଓଠରେ

କେବେ ହେବନାହିଁ କଥା

କଥାକୁହା ଆଖିଯୋଡ଼ି

ଅଭିମାନେ ପିଟିଦେବେ ମଥା ।।

ନିଦ ମୋର ସଉତୁଣୀ

ରାତି ସହ କଟି ପକେଇଛି

କେମିତି ମୁଁ ବୁଝେଇବି

ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସିବ ବୋଲି

ପ୍ରିୟା ମୋର କଥାଯେ ଦେଇଛି ।।

ମେଘ ସବାରୀରେ ଜମା

ଆସିବନି ପ୍ରିୟା

ହିଂସକୁରୀ ବାଦଲ ବି

ଥରୁଟିଏ ପାଇଗଲେ

ଭିଜା ଦେହ ଛୁଆଁ

ବର୍ଷାରେ ଲଗେଇବ ନିଆଁ ।।

ତମ ଡ୍ରଇଁ ଖାତାର

ପାହାଡ଼ ମଥାନରେ

ଏ ଯାଏ ବି ରହିଛି ଜହ୍ନହେଇ

ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଯିବ ନାହିଁ

ଆଗୋ !

ଅଧାଅଙ୍କା ନଈ ।।

ମୁଁ ଯେ

ତମ ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ରଫ୍‍ଖାତାର

ସେଇ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନଈ

ତରସୁଛି

କେବେ ଝଲସିବ

ମୋ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଜଳରେ

ଦ୍ୱିତୀୟା ଜହ୍ନପରି

ତମ ମୁହଁ ଛାଇ ।।

ଫେରେଇଦେ ମୋ ପିଲାବେଳ

ତୁ ବୋଉ

ମୁଁ ବାପା

ମିଛି ଡାଲି, ମିଛ ତିଅଣ

ଛଅଟ ଖାଇଦବାକୁ

ଦଉଥିଲ ରାଣ ।।

ମୋ’ ବୋଉ

ମିଛିମିଛିକା କହୁଥିଲା

ବୋହୂ କରିବାକୁ ତୋତେ

ଅବୁଝା ସେ ପିଲାବେଳ

ତୁ କିନ୍ତୁ ରାଗରେ ନାଲ ନାଲ କେତେ

ଗାଳି କରୁଥିଲୁ ମୋତେ ।।

ସ୍କୁଲରେ ମୁଁ ଗାଳି ଖାଇଲେ

ତୋତେ କାହିଁକି ବାଧେ

ଛଳଛଳ ତୋ ଆଖିରେ

ଲୁହ ନୁହେଁ ଟଳମଳ

ଭଲପାଇବା ବୋଧେ ।।

ପଢ଼ା ବହିର ବର୍ଣ୍ଣମାଳାକୁ

କରିଛି ଦର୍ପଣ

ପ୍ରତିଟି ପୃଷ୍ଠାରେ ତୋ ମୁହଁ

ସେଇ ମୋର ଓଁକାର

ସେଇ ମୋର ନିର୍ବାଣ ।।

ଚାଇନା କପ୍‍ ରେ

ଶୀତୁଆ ସକାଳର

ସୋଡ଼କାଏ ଚା’ ପରି

ତମ ଚୁମା

ଓ8 ! ଉଲ୍ଲସିଯାଉଛି ଦେହ

କି ସକାଳ, କି ସଂଜ

ଭୁଲିହଉନି ଜମା ।।

ମରିବାକୁ ବି ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ହୁଏ

ବୁଝିଲି ତୋ ହସରୁ

ତୋର ତ’ ଲକ୍ଷେ ଆସିକ୍

ପ୍ରେମରେ ଜୀଇଁବି ବୋଲି

ପୋଛିଦେଲି ମନରୁ ।।

ଯେମିତି-

ପିନ୍ଧିବା ଲୋକକୁ ଜଣାଥାଏ

ପିନ୍ଧି ବାର କଳା

ସେମିତି-

ପ୍ରେମିକାକୁ ଜଣାଥାଏ

ମିଳନ, ବିରହ, ପ୍ରତାରଣା ଆଉ

ପ୍ରେମ ନାଟକର

ଯେତେ ସବୁ କଳା ।।

ତୋ ହସରେ ଦୁନିଆ ମରୁଛି

ବେଟା ତୋ ପସନ୍ଦ

ଲା’ ଜବାବ;

ନିଜକୁ ମୁଁ ସାବାସି ଦଉଛି ।।

‘ଡୁ ୟୁ ଲଭ ମି’

ପଚାରନା ମୋତେ

ଆଖି ମୋର ଇ-ବୁକ୍

ପଢ଼ିପାର ଯେତେ ।।

ନ ଆସିବ ତ’ ନାହିଁ

ଦୂରେ ଦୂରେ ଥାଅ

ପ୍ରେମରେ ଜଳୁଛି ବୋଲି

ଥରୁଟିଏ କୁହ ।

ମୁଁ ତୁମର ଗଳ୍ପର ନାୟିକା

ଉପନ୍ୟାସ ଲେଖିବାକୁ

ଦେବ ନାହିଁ ଧୋକା ।।

ନିଆଁ ପରି ହସ

ପତଙ୍ଗ ମୁଁ

ତଥାପି ବିନ୍ଦାସ୍ ।।

ମୋ ଓଠର ଉପତ୍ୟକାରେ

ଏବେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକମ୍ପ ।

ଛୁଅଁନା ଗୋ;

ସାରାଦେହ ଭୋଗୁଛି

ଶୀତର ପ୍ରକୋପ ।।

ମୋ ଲୁହରେ ପାଉଛି ଯେ ଖୁସି

ହସକୁ ଭୁଲେଇଛି ବାଟ

ଏଇ ଜନ୍ମ ତମରି ନାଆଁରେ

ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପଚାରିକି ଦେଖ ।।

ମୁଁ ଜାଣିଛି ତମେ କେବେ

ଖୋଲିବନି ଓଠ

ଏମିତି ତ ହୃଦୟେ ବସିଛ

ସେମିତି ବା କିବା ଲୋଡ଼ା

ଚାଲିବାକୁ

ପ୍ରେମର ଅମଡ଼ା ବାଟ ।।

ହୃଦୟେ ସାଇତି ନ ରଖିଲେ ନାଇଁ

ଆଖିପଲକରେ ରଖ

ଗଛ କୋରଡ଼ରେ ରଖିନି କଲିଜା

ଓ୦ ଖୋଲି ଥରେ ଦେଖ ।।

ଚଢ଼େଇ ଚଞ୍ଚୁରେ ଶୀତ

ଚଞ୍ଚୁରେ ଚଞ୍ଚୁ ଘଷି

ଡେଣାତଳ ନିଆଁ ଧରଉଛି

ମୁଁ କେଡ଼େ ବେକୁବ୍

ଶୀତ ବସ୍ତ୍ରରେ ଯାହା ପଇସା ସାରିଲି

ରେଜେଇ ପରି ତୋ କୋଳ

ଶୀତପାଇଁ ଗୀତ ଯେ ଲେଖୁଛି ।।

ଏ ଶୀତର ବି ଏଡ଼ିକି ଫିକର

ମଞ୍ଜ ଥରଉଛି

ଉଲଗ୍ନ ଶରୀର

ଅଜଗର ବନ୍ଧନ ପରି

ନିବିଡ଼ ବାହୁରେ

ଶୀତ ସହ ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳୁଛି ।।

ଅନେଶୋତ ଥର ହଲପ କରୁଛି

ଭୁଲିପାରୁନାହିଁ ଜମା

ଛାତିର ଜଖମା

ସେମିତି ଅଲିଭା .

ପ୍ରେମରେ ନ ଥାଏ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ କେବେ

ଥିଲେ ଥାଇପାରେ କମା ।।

ତମେ କେବେ ଉଆ

କେବେ ଉଷୁନା

ଅଣ୍ଡା ଖୋଳପା ପରି ଏ ମନ

ଯୋଡ଼ିହୁଏ ନାହିଁ

ଥରେ ହେଇଗଲେ ଚୁନା ।।

ଫେରିବ ବୋଲିକି

କଥା ଦେଇଥିଲ

ପଚାରୁଛି ଆଜି ମତେ,

ବାଗ୍‍ଦତା ଗୋ ପ୍ରତାରିତ କରି

ଭୁଲିପାରିଛ କି ମତେ ।।

ନରମ କଲିଜା ଗାଲିଚା କଲି

ଥାପିବ ପ୍ରିୟା ପାଦ

ମନରେ ଅଙ୍କା ଲକ୍ଷେ ଗୋଲାପ

ପଡ଼ିବ ବୋଲି

ଅଳତା ଧୂଆ ନଛିପାଦର ଦାଗ ।।

ତୁ ପ୍ରଶ୍ୱାସର ପବନ

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ

ତୋ ବିନା ଜୀବନ

ମୃତ୍ୟୁ ସହ ସମାନ ।।

ତୋ ଭିନ୍ନ ଆଉ କିଏ

ଦେଇଥିଲେ ଲୁହ

ପାଇଥାନ୍ତା ଫାଶୀ

ଲୁହଦେବା ତୋର ଯେ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର

ପ୍ରଣୟୀ ଗୋ !

ପ୍ରେମରେ ଗରଳ ବି

ପିଇଯିବି ହସି ।।

ଭିଡ଼ ଭିତରେ ବି ବାରି ହୋଇପଡ଼

ହୃଦୟର ରାଜ ରାଜେଶ୍ୱରୀ

ଆଜିକାଲି ଜମି ରେଟ୍ ହେଲାଣି ଯେମିତି

ମନରେ ଟିକିଏ ଜାଗା ଛାଡ଼ି ଦିଅ

ରହିଯିବି ଘର କରି ।।

ପାହାଡ଼ ମଥାନରେ ହେବି ଲୋ ଜହ୍ନ

ମନକୁ କରିଥା ଆଇନା

ପ୍ରେମ କରିବାକୁ ମନା କଲୁବୋଲି

ସପନକୁ ଦେଲି ବଇନା ।।

ଯେତେ ବୁଝେଇଲେ କି

ଏ ମନ ବୁଝୁଛି

ପିଛିଲା ଦିନକୁ ଝୁରି

ତକିଆ ଭିଜୁଛି ।।

ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଫୁଲହେଇ

ନଦୀନାମ୍ନୀ ନାରୀଟିର

ଗଭାରେ ଗଭାରେ

ଭାବ ସବୁ ଗର୍ଭହେଇ

ମୁହ୍ୟମାନ

ସଂପର୍କର ସରହଦରେ ।।

ରାତି ଅଗଣାରୁ ଜହ୍ନ ଫେରିଗଲା ।

ନଈ ଆଖି ଛଳଛଳ

ପାହାଡ଼ ସେମିତି ଗୁମୁରି ଝୁରୁଛି

ଏଇ ଯେ

ବିରହ ବେଳ ।।

ପ୍ରିୟା ପଠେଇଛି

ରୁମାଲରେ ଆଙ୍କି

ଦି ହଜାର ପନ୍ଦର ଚୁମା

ଆର ଫଗୁଣକୁ କି’ ବା ଭରସା

ବରଷକ ପାଇଁ ଖୋରାକ ତମର

ଭୁଲ୍‍ ବୁଝିବନି ଜମା ।।

ତୋ ଛାତି ତୋର ନୁହଁ

ମୋ ପାଇଁ ଧଡ଼କୁଛି

ତୋ ଓଠ ତୋର ନୁହଁ

ମୋ ପାଇଁ ମହକୁଛି

ତୋ ଆଖି ତୋର ନୁହଁ

ମୋ ରୂପକୁ ତରସୁଛି

ସଜହେଇ ବଇଥା ଗୋରୀ

ସବାରୀ ଗୋଟେ ସଜାଡ଼ୁଛି ।।

ଚାଲ ଗୋଟେ

ପ୍ରବାଳ ଦ୍ୱୀପକୁ ଯିବା

ଶାମୁକା ନିଦରେ ଶୋଇ

ହୃଦୟ ବାଣ୍ଟିବା ।।

ମୁଁ ଜାଣିଛି

କିଏ ସେ ମୋ ହୃଦୟ ହାଣିଛି

ପୁଲିସ୍‍ ରେ ନାଲିସ୍ କରିବି

ପ୍ରେମ ଆଇନ୍‍ ରେ ଗୋଟେ

ଦଫା ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ।।

ତମେ କେତେ ମୋ ଅନୁଭବର

ସହଜ ମାନସାଙ୍କ ତ

କେବେ ପାଲଟୁଛ

ହଜିଥିବା କେଉଁ ଏକ ବିରହ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ଫାଙ୍କା ଆଲବମ୍ ପୃଷ୍ଠାରେ

କେମିତି ବୁଝିବି କହୁନ

ପ୍ରେମର ଏ ଜଟିଳ ଗଣିତ ।।